راضیه کارآمد؛ حسین شمس آبادی
دوره 6، شماره 12 ، اسفند 1396، ، صفحه 73-92
چکیده
شعرای ایران و فلسطین با ادبیات پایداری، شهید و شهادت، مأنوس هستند. سلمان هراتی و شفیق حبیب از جمله این شعرا هستند که برخی از سروده‌های خود را به شهدا اختصاص داده‌اند و این نوشتار به تحلیل و تطبیق این ...
بیشتر
شعرای ایران و فلسطین با ادبیات پایداری، شهید و شهادت، مأنوس هستند. سلمان هراتی و شفیق حبیب از جمله این شعرا هستند که برخی از سروده‌های خود را به شهدا اختصاص داده‌اند و این نوشتار به تحلیل و تطبیق این سرودهها از نظر محتوا و سبک میپردازد. هردوشاعر به تأثیرگذاری و ارزش خون شهدا اذعان دارند و به جاودانگی راه و نام شهید اشاره کردهاند. از دستدادن شهدا، توأم با حسرت و دلتنگی است که سلمان هراتی و شفیق حبیب هردو با نوعی عدم تصدیق و انکار با این قضیه روبه رو میشوند و با تشبیههای زیبا، شهدا را تجلیل میکنند و از معنویّت و قدرت هدایتگری آنها سخن میگویند. شفیق حبیب، امید به ظفر و پیروزی را در ضمن تکریم شهدا میآورد. هردوشاعر با بیانی روان و سبکی بهدور از تکلّف مفاهیم خود را به مخاطب ارائه میدهند و این سادگی و عدم تکلّف همراه با لفظ زیبا و عمق معنا است. تکرار واژه، عبارت و حروف در اشعار سلمان و شفیق و کاربرد حروف مجهوره و مهموسه در جای مناسب در سروده‌های شفیق حبیب از جمله مختصات سبکی این دو شاعر است. در میان اسالیب مختلف جمله، اسلوب ندا در سروده‌های آنها از بسامد بیشتری برخوردار است.
